Programowanie obiektowe
Programowanie zorientowane obiektowo (ang. OOP – Object Oriented Programming), jak sama nazwa wskazuje oparte jest na bazie rzeczywistych obiektów.
Programowanie obiektowe to paradygmat (zasady, wzorce, modele) programowania obiektowego.
W programowaniu obiektowym wyróżniamy podtypy oparte na:
- Klasach gdzie definiowane są klasy (typy zmiennych) na bazie których tworzone są obiekty (zmienne).
- Prototypach gdzie nowe obiekty tworzy się na bazie już istniejący obiektów a nie klas.
Nowy prototyp można rozszerzać o nowe pola i metody dokładając je do już istniejących pól i metod odziedziczonych po istniejących obiektach.
Programowanie tego typu jest najczęściej spotykane w językach skryptowych interpretowanych: PHP, JavaScript.
Główne założenia paradygmatu programowania obiektowego:
- Enkapsulacja – Hermetyzacja (ang. Encapsulation)
- Abstrakcja (ang. Abstraction)
- Dziedziczenie (ang. Inheritanc)
- Polimorfizm (ang. Polymorphism)
Klasa to zestaw pól (właściwości, zmiennych) i metod (funkcji), to pewnego rodzaju wzór, szablon, generator dla nowych obiektów. Na bazie jednej klasy możemy tworzyć wiele obiektów. ’
Zgodnie z najlepszymi praktykami Klasę zapisujemy z dużej litery, każdą w osobnym pliku (Enkapsulacja – Hermetyzacja) i względem lepszej organizacji przechowujemy w katalogu dla modelu klas o nazwie classes.
Obiekt jest instancją klasy, tworzymy go na bazie klasy.